Αναδημοσιεύουμε σήμερα την πρόσφατη τοποθέτηση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Κ. Φλώρου με θέμα «Σύγχρονες Απειλές και Προκλήσεις Ασφάλειας» στο Παν. Πειραιά.
Έχει σημασία γιατί με μια σύντομη ομιλία (ως το 19ο λεπτό) ο αρχηγός του ελληνικού στρατού δίνει ένα καθαρό στίγμα που κινείται, πραγματικά, το ελληνικό κράτος. Όπως καθαρά λέει ζούμε σε μία εποχή όπου οι κρίσεις θα είναι η "κανονικότητα", μια εποχή με "μεγάλο βαθμό αβεβαιότητας και μεγάλη ρευστότητα" και ένα μέλλον στο οποίο "θα κυριαρχεί η ανασφάλεια". Αυτό το σύγχρονο περιβάλλον άμυνας-ασφάλειας μας λέει πως έχει πέντε βασικά χαρακτηριστικά:
1. Η "διασύνδεση όλων των κρίσεων": Εδώ όχι μόνο επιβεβαιώνει την ολική ματιά που έχει ο κρατικός μηχανισμός για τα πράγματα αλλά ορίζει και γεωγραφικά το πεδίο ενδιαφέροντος του. Ο ελληνικός στρατός "παρακολουθεί στενά" όλες τις κρίσεις από την Ανατολική Μεσόγειο, την Βόρεια Αφρική, της Μέσης Ανατολής ακόμη και της υποσαχάριας Αφρικής...
2. Η διαθεματικότητα των κρίσεων αυτών. Ο αρχηγός του ελληνικού στρατού χρησιμοποιεί εδώ ως παράδειγμα τα Βαλκάνια, όπου συναντάμε "ξένες επιρροές, θρησκευτικό φονταμενταλισμό, μεταναστευτικές ροές και οργανωμένο έγκλημα".
3. Τα "νέα" πεδία στρατιωτικής αντιμετώπισης: Απ' τον κυβερνοχώρο και την επικοινωνία ως το ...διάστημα, ο ελληνικός στρατός θέλει να έχει λόγο και απ' ότι φαίνεται έχει ήδη, αν κρίνουμε την επικοινωνιακή, επιτυχημένη για την ώρα, διαχείριση που κάνουν, από τους εξοπλισμούς μέχρι τις παρεμβάσεις εκτός συνόρων.
4. Τα "θολά όρια μεταξύ ειρήνης και πολέμου": Εδώ ο αρχικαραβανάς κάνει μια σημαντική παραδοχή. Μας λέει πως στην εποχή μας, στην εποχή της κρίσης, δεν ισχύει η κλασική διάκριση μεταξύ μιας περιόδου ειρήνης και μιας περιόδου πολέμου. Δηλαδή πως "οι υβριδικές απειλές θολώνουν το τοπίο" και πως με λίγα λόγια το καθεστώς μόνιμου πολέμου -κοινωνικού πολέμου, όπως θα λέγαμε εμείς-, πολεμικής προετοιμασίας και εθνοκρατικής ομοψυχίας που απαιτείται σε τέτοιες περιόδους, όχι μόνο δεν είναι παραφωνίες και εξαιρέσεις αλλά είναι η νέα κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα.
5. Η εύκολη πρόσβαση και σε μη-κρατικούς δρώντες σε τεχνικά-πολεμικά μέσα που τους κάνει εξίσου επικίνδυνους με αντίστοιχους κρατικούς δρώντες. Εδώ με άλλα λόγια μας λέει πως η μόνιμη πολεμική κατάσταση έχει να κάνει και με ασύμμετρες απειλές που μπορεί να ξεφεύγουν από τις κλασικές διακρατικές αντιπαραθέσεις. Από εξεγέρσεις ως θρησκευτικές διαμάχες για παράδειγμα.
Στη συνέχεια σε μια συνοπτική καταγραφή του δόγματος άμυνας-ασφάλειας του ελληνικού κράτους το ΓΕΕΘΑ αναφέρεται σε "τόξο αστάθειας" από την Ουκρανία και τα Βαλκάνια ως τη Λιβύη, το Αφγανιστάν και τη Συρία, όπου στο κέντρο του βρίσκεται η Ελλάδα, συνδέει τον παγκόσμιο ανταγωνισμό σε Συρία-Λιβύη με την Ουκρανική κρίση και τοποθετεί στην κορυφή των "εθνικών απειλών" δύο κομβικά σημεία:
α. Τις μεταναστευτικές ροές. Το μεγάλο παράδειγμα του ελληνικού κράτους για την αντιμετώπιση των κρίσεων επανέρχεται και πάλι. Ο Μάρτιος τους 2020 όπου σε εθνική συστράτευση κυβέρνηση-στρατός-ΜΜΕ-
β. Την Τουρκία. Απέναντι στο εθνικιστικό πρόταγμα της "γαλάζιας πατρίδας" του τουρκικού κράτους ο αρχηγός του ΓΕΕΘΑ αντιτάσει το αντίστοιχα εθνικιστικό και επιθετικό αφήγημα του ελληνικού κράτους για την επέκταση των 12 ναυτικών μιλίων, την επέμβαση δια αντιπροσώπων στον εμφύλιο της Λιβύης και την στρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου.
Ο Φλώρος και στα δύο αυτά σημεία μας απειλεί. Φανταστείτε, λέει, να μην βγαίναμε "καβάλα στ' άλογο" και στις δύο περιπτώσεις. Όμως το έδαφος που πατάει το άλογο τους, η πολεμική μηχανή που εμείς πληρώνουμε, δεν είναι τίποτε άλλο παρα οι τσακισμένες ζωές των μεταναστ(ρι)ών, οι ισοπέδωση των κοινωνικών κατακτήσεων, η απόλυτη πειθάρχηση στην κερδοφορία τους και μέχρι θανάτου υποταγή μας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου