Κείμενο που γράφτηκε για την Ν.Δ λίγο μετά την εκλογή της, σε συνέχεια του κειμένου για τον ΣΥΡΙΖΑ και του πολεμικού κεκτημένου που άφησε πίσω του.
«Με τον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε λιγότερη καταστολή, και καλύτερο περιβάλλον Ασφάλειας»
Νίκος Τόσκας, ένας στρατηγός που ανέλαβε το ΠΡΟ.ΠΟ
«Το αίσθημα ασφάλειας είναι δικαίωμα όλων.
Από τα σπίτια μας και τις γειτονιές, μέχρι τα σύνορα και τα ακριτικά νησιά»
Προεκλογικό spot της Ν.Δ για την ασφάλεια
Η δολοφονία Φύσσα ήταν μια συνεργασία των φασιστών και της ελληνικής αστυνομίας. Μια δομική συνεργασία στο εσωτερικό του ελληνικού κράτους, στην αστυνομία, στο στρατό, στις μυστικές υπηρεσίες, που αλλάζει μορφή ανάλογα με τις επιδιώξεις της κάθε κυβέρνησης και των επιχειρηματιών. Και επί ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξαν πολλά παραδείγματα συμπόρευσης της ελληνικής δημοκρατίας με το φασισμό. Με τη Ν.Δ, ένας νέος κύκλος της ίδιας συνεργασίας ανοίγεται, βρίσκοντας κοινωνική νομιμοποίηση στη πολιτικό πρόγραμμα της νέας κυβέρνησης.
Προεκλογικά, το επίσημο πρόγραμμα της Ν.Δ για το ζήτημα της ασφάλειας περιελάμβανε τα εξής βασικά σημεία: επαναφορά της ομάδας ΔΕΛΤΑ και ενίσχυση της ομάδας ΔΙΑΣ με 1500 νέους αστυνομικούς, ενίσχυση των περιπολιών στις γειτονιές με ένστολη αστυνόμευση, πεζή και εποχούμενη σε όλη τη διάρκεια του 24ώρου, κατάργηση του νόμου Παρασκευόπουλου και αύξηση των ποινών για βαριά ποινικά αδικήματα, εφοδιασμός των αστυνομικών με νέο εξοπλισμό και προμήθεια 1.000 καινούργιων περιπολικών, επαναφορά των φυλακών υψίστης ασφαλείας (τύπου Γ), αυστηρότερη εφαρμογή της νομοθεσίας για τη φθορά ξένης περιουσίας, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και των «χώρων ανομίας» του. Το πρόγραμμα αυτό υλοποιείται βήμα-βήμα, σχεδόν στο ακέραιο.
Αρχικά , οι στρατιωτικού τύπου επιχειρήσεις στο κέντρο της Αθήνας, και ειδικά στα Εξάρχεια. Η αρχή έγινε στα τέλη Αυγούστου με την εκκένωση τεσσάρων καταλήψεων, σε δύο από τις οποίες στεγάζονταν μετανάστες. Η ΕΛ.ΑΣ. προχώρησε σε περισσότερες από 100 συλλήψεις ενώ οι τηλεοπτικές κάμερες έδειχναν να επιβιβάζονται στις αστυνομικές κλούβες κυρίως γυναίκες, κάθε ηλικίας, κάποιες κρατώντας στην αγκαλιά μωρά, και μικρά παιδιά. Λίγες μέρες αργότερα, ακολούθησαν οι δολοφονικές επιθέσεις των ΜΑΤ σε εκδήλωση στην πλατεία Εξαρχείων και στην παρακείμενη κατάληψη Κ ΒΟΞ. Η επίθεση στις κινηματικές δομές συνοδεύεται από την γενικότερη αύξηση των αστυνομικών δυνάμεων στην περιοχή, με τις διμοιρίες να έχουν εγκατασταθεί σχεδόν μόνιμα πλέον πέριξ της πλατείας. Οι επιχειρήσεις στα Εξάρχεια εντάσσονται σε ένα ευρύτερο σχέδιο καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, με τη διαμόρφωση ενός «ευνοϊκού επιχειρηματικού περιβάλλοντος» για τις επενδύσεις ελλήνων, αμερικανών, κινέζων και άλλων καπιταλιστών, αλλά και με το τσάκισμα κάθε εστίας «ριζοσπαστικοποίησης» της νεολαίας, από τις κοινωνικές καταλήψεις μέχρι τους πολιτικούς χώρους των Πανεπιστημίων. Η αναβαθμισμένη δραστηριότητα της ΕΛ.ΑΣ. όμως δεν εξαντλείται στην στρατιωτικοποίηση των Εξαρχείων. Από την παρουσία των πάνοπλων «μαύρων πανθήρων» (!), όπως ονομάστηκαν οι συγκεκριμένοι αστυνομικοί, σε στρατηγικά σημεία της πόλης, μέχρι την ενισχυμένη αστυνόμευσης στις γειτονιές, ο έλεγχος του δημόσιου χώρου βαθαίνει προοδευτικά. Η Ν.Δ προχώρησε ήδη στη πρόσληψη 1.500 ειδικών φρουρών για τη στελέχωση των ομάδων ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ.
Επιπλέον, έχουμε τη διεύρυνση των αρμοδιοτήτων της ΕΥΠ και το νέο νόμο περί προσωπικών δεδομένων. Η ίδια τροπολογία που φωτογράφησε τον εκλεκτό του πρωθυπουργού Π. Κοντολέων για τη θέση του νέου διοικητή της υπηρεσίας άλλαξε και το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, ώστε η Υπηρεσία να μπορεί να στραφεί νομίμως προς τον λεγόμενο εσωτερικό εχθρό. Η ΕΥΠ θα μπορεί να υπογράφει μνημόνια συνεργασίας με φορείς του Δημοσίου και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που δεν θα γίνονται γνωστά. Θα μπορεί να συστήνει μαζί τους μεικτές ομάδες εργασίας. Θα υπάρχει πρόσωπο της ΕΥΠ που θα είναι σύνδεσμος με κάθε υπηρεσία και φορέα του Δημοσίου κ.ο.κ. Δηλαδή σε κάθε φορέα και υπηρεσία του Δημοσίου θα μπορεί να υπάρχει κι ένα παράρτημα της ΕΥΠ. Αυτές οι εξελίξεις θα πρέπει να ιδωθούν από κοινή σκοπιά με το νέο νόμο (4624/2019) για τα προσωπικά δεδομένα. Σε αυτόν προβλέπεται, στο άρθρο 27, ότι δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα των εργαζομένων μπορούν να υποβάλλονται για σκοπούς της σύμβασης εργασίας, εφόσον είναι απολύτως απαραίτητο για την απόφαση σύναψης σύμβασης εργασίας ή, μετά τη σύμβαση, για την εκτέλεσή της. Στο ίδιο άρθρο του νέου νόμου (27 παράγραφος 7) αναφέρεται ρητά ότι οι εργοδότες μπορούν να παρακολουθούν με κάμερες του χώρους δουλειάς, με την παρατήρηση ότι τα δεδομένα από τις κάμερες δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται ως κριτήριο για την αξιολόγηση των εργαζόμενων. Επίσης, το άρθρο 22 παράγραφος 1 γ) κάνει λόγο για «σοβαρές διασυνοριακές απειλές κατά της υγείας», υιοθετώντας στην ουσία την ακροδεξιά ρητορική περί προσφύγων που κουβαλούν ασθένειες και δίνοντας στο κράτος τη δυνατότητα να φακελώνει πρόσφυγες και μετανάστες ή και να τους απαλύνει με δικαιολογία την προστασία της δημόσιας υγείας. Παράλληλα, ο νέος νόμος τιμωρεί στο άρθρο 38 εξοντωτικά με κάθειρξη και χρηματική ποινή έως 300.000 ευρώ αυτόν που μεταδίδει/διαδίδει κλπ προσωπικά δεδομένα, εάν προκύψει κίνδυνος για τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος ή την εθνική ασφάλεια. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η διάταξη του άρθρου 24 παράγραφος 1 β) που επιτρέπει την επεξεργασία προσωπικών δεδομένων όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο για την αποτροπή σημαντικής απειλή για την εθνική ή τη δημόσια ασφάλεια.
Στο ζήτημα των μεταναστών, η ΝΔ οργανώνει από τη θέση της κυβέρνησης πλέον την πάγια αντιμετώπιση του ελληνικού απέναντι στις «προσφυγικές ροές»: Το μεταναστευτικό είναι πρώτα και κύρια ζήτημα εθνικής ασφάλειας. Είναι χαρακτηριστικό πως το Υπουργείο Μεταναστευτικής πολιτικής υπάγεται πλέον στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Στο πρόσφατο ΚΥΣΕΑ αποφασίστηκε η αποσυμφόρηση των νησιών με μεταφορά μεταναστών σε ήδη υφιστάμενες δομές της ενδοχώρας [αυτό συνεπάγεται ότι δημιουργούνται εκ νέου θέσεις στα νησιά-φυλακές], η αύξηση της επιτήρησης των συνόρων, σε συνεργασία τόσο με τη FRONTEX και τις ευρωπαϊκές αρχές όσο και με το ΝΑΤΟ, και η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου για τη διαδικασία χορήγησης ασύλου, με κατάργηση του δεύτερου βαθμού εξέτασης προσφυγών με στόχο – σε περίπτωση απόρριψης της αίτησης χορήγησης ασύλου – να προχωρά άμεσα η διαδικασία επιστροφής του αιτούντος στη χώρα από την οποία προήλθε. Ακόμα αποφασίστηκε η αύξηση των ελέγχων της Αστυνομίας σε νησιά και ηπειρωτική Ελλάδα για τον εντοπισμό προσώπων που είχαν αιτηθεί τη χορήγηση ασύλου αλλά η αίτησή τους απορρίφθηκε από τα δικαστήρια. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της κλιμάκωσης του πολέμου κατά των μεταναστών αποτελεί η παραχώρηση άδειας χρήσης δικτύου του Πανεπιστημίου Αιγαίου στη Σάμο για τη μεταφορά δεδομένων που συλλέγει το αερόπλοιο τύπου «Ζέπελιν», το οποίο έχει νοικιαστεί από τη FRONTEX, αφενός, για την παρακολούθηση των προσφυγικών ροών στην ευρύτερη περιοχή της Σάμου και τουρκικών παραλίων, αφετέρου, για την αποτροπή των προσφύγων να εισέλθουν στα ελληνικά σύνορα.
Στη βάση αυτών των σχεδιασμών αντιμετώπισης του εσωτερικού/εξωτερικού εχθρού, ο ελληνικός καπιταλισμός ετοιμάζεται να εξορμήσει με νέους όρους στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, με τη Ν.Δ να αξιοποιεί τη δουλειά της εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα βασικά μέτωπα. Η ιμπεριαλιστική πολιτική του ελληνικού καπιταλισμού εντός των ευρύτερων καπιταλιστικών οργανισμών της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ κλιμακώνεται. Με την ιστορική κορύφωση της συνεργασίας Ελλάδας-ΗΠΑ και τον πολλαπλασιασμό των πολεμικών βάσεων στον ελλαδικό χώρο, με την εντατικοποίηση της συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ-Κύπρου-Αιγύπτου για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων και την οικοδόμηση ενός σταθερού διεθνούς περιβάλλοντος ασφάλειας στην περιοχή , με τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Ελλάδας στη νατοποίηση των Βαλκανίων και στη συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία ο ελληνικός καπιταλισμός επιβλήθηκε επί της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, με την πρόσφατη ανακήρυξη της Αλβανίας ως «απειλής» από τον ΑΝΥΕΘΑ Στεφανή. Αλλά και με την όξυνση του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού, ταυτόχρονα με την ελληνοτουρκική συνεργασία στον πόλεμο κατά των εργαζομένων, των μεταναστών και της τρομοκρατίας. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ελληνικός στρατός αναδιοργανώνεται, με κύριους στόχους την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας, με συμπράξεις κρατικού-ιδιωτικού τομέα, με την περαιτέρω υποστήριξη της αμυντικής έρευνας και τεχνολογίας σε συνεργασία με Πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα της χώρας, με την διαφήμιση του «κοινωνικού ρόλου του στρατού» και την ανάδειξη της ελληνικής πολεμικής μηχανής σε χωροφύλακα των Βαλκανίων και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Πώς όμως μπορούμε λοιπόν να ερμηνεύσουμε την πολιτική της Ν.Δ σε σχέση με το πολεμικό κεκτημένο που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ[1];. Από το 2008 μέχρι το 2018, ο ελληνικός καπιταλισμός δοκίμασε σχεδόν όλο το φάσμα των τακτικών της αντι-εξέγερσης: Οι κυβερνήσεις του Γ.Α.Παπανδρέου (ΠΑΣΟΚ, 2009-2011), Παπαδήμου (ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ-ΛΑΟΣ, 2011-2012), Σαμαρά (Ν.Δ, με στήριξη ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, 2012-2015), Τσίπρα (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, Ιανουάριος 2015 και 2015-2019) αποτέλεσαν τακτικές αναδιαρθρώσεις της στρατηγικής του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους απέναντι στους εργαζομένους, στους/τις μετανάστες/στριες και στην καταπιεζόμενη πλειοψηφία. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ εξειδικευόταν στην απατηλή εκπροσώπηση και την ενσωμάτωση των κοινωνικο-ταξικών αντιστάσεων μέσα από μια διαδικασία «εθνικής διαπραγμάτευσης» με τους «θεσμούς», η Ν.Δ εξειδικεύεται στη νομιμοποίηση ενός νέου γύρου καταστολής των αγώνων στο όνομα της άμυνας/ασφάλειας και της επερχόμενης καπιταλιστικής ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας. Αυτός ο «χειρουργικός καταμερισμός» ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ προς όφελος του ελληνικού καπιταλισμού, δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικός. Αν μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, με την κατάρρευση της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ, μπορούσε να λειάνει το χώρο του σκληρού ταξικού ανταγωνισμού, προετοιμάζοντας το έδαφος για τη σταθεροποίηση και ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου με την πειθάρχηση μιας απογοητευμένης εργατικής τάξης και το διαχωρισμό της από το εκρηκτικό κοινωνικό δυναμικό των μεταναστών, μόνο η Ν.Δ μπορούσε να υποσχεθεί μια ακόμη μεγαλύτερη επέλαση του πολυεθνικού κεφαλαίου σε ελληνικό έδαφος, στο φόντο του σκληρού παγκόσμιου ανταγωνισμού. Έτσι η Ν.Δ αποτελεί τον πιο πρόσφατο κρίκο σε αυτή τη αλυσίδα εξέγερσης και αντι-εξέγερσης.
Πέρα όμως από τις εναλλαγές των τακτικών διακυβέρνησης, το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος έχει συνέχεια. Τα χρόνια των κοινωνικών συγκρούσεων με τους εργοδότες, την αστυνομία και συνολικά το κρατικό μηχανισμό που ακολούθησαν τη κρίση του 2008, όλη αυτή η πλούσια εμπειρία εξέγερσης και αντι-εξέγερσης αποκρυσταλλώθηκε τελικά στην ωμή καθημερινότητα των χώρων δουλειάς, στους κρατικούς θεσμούς, στο Δόγμα του Ελληνικού Στρατού Ξηράς του 2014. Τις εξελίξεις στο στρατιωτικό δόγμα του Ελληνικού Κράτους πλαισίωσαν διάφορα άλλα ντοκουμέντα, νόμοι και πρακτικές που ήρθαν στο φως τις δημοσιότητας, όπως δύο ντοκουμέντα από το 3ο Επιτελικό Γραφείο της 33ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας που τιτλοφορούνται «Μνημόνιο Διμοιρίας Καταστολής Πλήθους», η διαρκής αστυνομοποίηση του στρατού και στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας με δημιουργία νέων σωμάτων ασφαλείας, όπως η ομάδα ΔΕΛΤΑ. Είναι χαρακτηριστικό πως ένας απόστρατος στρατηγικός, ο Γιώργος Σταύρακας, επιστρατεύτηκε τότε για να εκπαιδεύσει την ομάδα ΔΕΛΤΑ, αποδεικνύοντας στη πράξη τη στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας. Επιπλέον, είδαμε την εκ νέου οργάνωση των εθνικιστικών-φασιστικών λεσχών εφέδρων και ταγμάτων εθνοφυλακής, με την μιλιταριστική ανακήρυξη, μάλιστα, του 2017 ως «έτους Εφεδρείας-Εθνοφυλακής», αλλά και τη νέα, διευρυμένη αντιτρομοκρατική νομοθεσία του Ελληνικού Κράτους με στόχο τα κινήματα, όπως συμπυκνώθηκε στον Νέο Ποινικό Κώδικα.
Από τη δυνατότητα του εμφυλίου πολέμου εκείνης της περασμένης δεκαετίας, το ελληνικό κράτος πέρασε στη συστηματική επιβολή των δογμάτων άμυνας/ασφάλειας, αντι-εξέγερσης και αντι-τρομοκρατίας στο εσωτερικό του, και έπειτα στη πραγματικότητα του ιμπεριαλιστικού και του σύγχρονου «υβριδικού», διακρατικού πολέμου.
Η απάντηση της εργατικής τάξης, των μεταναστών και της καταπιεζόμενης πλειοψηφίας δεν μπορεί παρά να είναι μία: οργάνωση και συνεργασία, συλλογική αυτο-άμυνα και αντεπίθεση, που θα διακόψει την κατασταλτική συνέχεια του σύγχρονου ελληνικού καπιταλισμού και του ελληνικού κράτους. Με ένα αντιπολεμικό, εργατικό, διεθνιστικό και αντισεξιστικό κίνημα, που θα χωράει όλους τους κοινωνικούς αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
[1] . Βλ. και το κείμενο «Το Κράτος έχει συνέχεια-το πολεμικό κεκτημένο που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Νέα Δημοκρατία». http://diktiospartakos.blogspot.com/2019/08/blog-post_351.html .
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου