Τις τελευταίες εβδομάδες ο πόλεμος του ελληνικού κράτους εναντίον των μεταναστριών έχει ενταθεί. Με την επιδιωκόμενη αναδιάρθρωση στο σύστημα των camp-στρατοπέδων συγκέντρωσης και τη διαδικασία αίτησης ασύλου, το ελληνικό κράτος ολοκληρώνει μια διαδικασία διαχείρισης του μεταναστευτικού πληθυσμού που ξεκίνησε το 2015-16 όπου η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επισφράγισε τη στρατιωτικοποίηση της διαχείρισης των μεταναστριών, τη σύνδεση της αίτησης ασύλου με τον εγκλεισμό με τη συμφωνία ΕΕ-Ελλάδας-Τουρκίας, τη γενίκευση των στρατοπέδων συγκέντρωσης στο σύνολο της επικράτειας.
Από το 2015-16 μέχρι σήμερα η αντιμεταναστευτική πολιτική έχει αναβαθμιστεί. Έχει περάσει από τη ΜΚΟποίηση, ως την κρατικά ορθολογικότερη διαδικασία για την ενσωμάτωση κομματιών του αντιρατσιστικού κινήματος της περιόδου, στην αποΜΚΟποίηση και την επανασυγκέντρωση του ελέγχου στα χέρια του κράτους με όλο και πιο συγκεντρωτικό τρόπο. Το Φλεβάρη του 2020, το ελληνικό κράτος κήρυξε τον πόλεμο εναντίον των μεταναστριών στον Έβρο και τα νησιά, με τουλάχιστον 3 επιβεβαιωμένους νεκρούς. Το Μάρτη του 2020, με την κήρυξη του πολέμου ενάντια στον «αόρατο εχθρό» και την επιβολή κρατικών lockdown που ακολούθησε, ξεκίνησε μια μεγάλη διαδικασία αναδιάρθρωσης της διαχείρισης των μεταναστριών.
Τα «ανοιχτά» camps με «υγειονομικό» πρόσχημα έγιναν όλο και πιο κλειστά, καθ’ υπόδειξη του ΔΟΜ τσιμεντένια τείχη χτίστηκαν γύρω τους ενώ τα παράνομα pushbacks στα σύνορα, από τα camps ή από τα κέντρα των πόλεων γενικεύτηκαν στο καθεστώς αδιαφάνειας που παρείχε το lockdown. Στεγαστικά προγράμματα εντός αστικού ιστού συρρικνώθηκαν, η κατασκευή νέων camp στα νησιά (Κως, Λέρος κλπ) ολοκληρώθηκε ενώ τα ήδη υπάρχοντα camp στα νησιά μετατράπηκαν και σε κέντρα κράτησης. Τους τελευταίους μήνες, το υπουργείο μετανάστευσης δεν καταβάλει το μηνιαίο επίδομα για αιτούντες άσυλο επικαλούμενο γραφειοκρατικές δικαιολογίες ενώ διακόπτει παράλληλα τη σίτιση σε όσους μετανάστες λάβουν απορριπτική απάντηση στην αίτηση ασύλου και μένουν σε κάποιο camp. Με την απόφαση του υπουργείου μετανάστευσης στις 22 Νοέμβρη (που ανασκευάστηκε μόνο εν μέρει) προβλέπεται «υποβολή αιτήματος ασύλου σε καθορισμένα σημεία στα σημεία εισόδου της χώρας ή σε αρμόδιες προκαθορισμένες υπηρεσίες πρώτης υποδοχής στην ηπειρωτική Ελλάδα», γεγονός που σημαίνει τη ρευστή γενίκευση της συμφωνίας ΕΕ-Ελλάδας-Τουρκίας σε μια μεγαλύτερη επικράτεια (ήδη μετανάστες που έφτασαν κάτω από την Κρήτη οδηγήθηκαν στην Κω).
Ο κρατικός ρατσισμός κανονικοποιεί την καθημερινή βία απέναντι στις μετανάστριες. Όχι όμως χωρίς αντιστάσεις. Από τα camp μέχρι τα κέντρα των μητροπόλεων οι μετανάστριες ορατά ή αόρατα αγωνίζονται για τη βελτίωση της ζωής τους, ενάντια στις ρατσιστικές πολιτικές του ελληνικού κράτους. Τις τελευταίες εβδομάδες βλέπουμε ένα κύμα αντιστάσεων και κινητοποιήσεων στα camps. Ας προσπαθήσουμε να συναντηθούμε με αυτούς τους αγώνες. Ας προσπαθήσουμε να δομήσουμε κοινούς αγώνες ντόπιων-μεταναστριών. Γιατί μόνο αυτοί μπορούν να ανατιμήσουν τη ζωή μας.
Διεθνιστική κίνηση antiwar
η αφίσα του Stop War on Migrants
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου