https://www.scribd.com/document/508458328/ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ-ΚΑΙ-ΠΑΝΔΗΜΙΑ-ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ-ΤΟΥ-ΚΡΑΤΟΥΣ
Αν “κάθε εποχή χαρακτηρίζεται από μια συγκεκριμένη συναισθηματική υφή, τότε για σήμερα θα διαλέγαμε τον φόβο, το άγχος, τον θυμό, την ανασφάλεια ως τους απόλυτους νικητές." Στον πόλεμο που διαπερνά κάθε στιγμή του κοινωνικού, τον πόλεμο ανάμεσα στην Εξέγερση και την Αντιεξέγερση, εμπλέκονται όχι μόνο συνειδήσεις, αλλά επιθυμίες, συναισθήματα, σώματα, σχέσεις. Να βρούμε τους μοριακούς μηχανισμούς που το Κράτος διεισδύει μέσα τους και αναπαράγει τον εαυτό του, πως προλαμβάνει και μπλοκάρει την Εξέγερση, πως καπηλεύεται την κοινωνική οργή και την δυσφορία προς όφελός του. Να μην αφήσουμε το Κράτος να σφετεριστεί την οργή μας σε καμία «ενότητα», σε καμία «ειρήνη» . Αυτή τη φορά, ας τη στρέψουμε εναντίον του. Να ανακτήσουμε τη σύνδεση μεταξύ αισθημάτων, βιωμάτων, συναντήσεων με τον αγώνα, την Εξέγερση. Κανένα κράτος δεν μπορεί να μπλοκάρει την δυναμική της συνάντησης, κανένα σύστημα εξουσίας δεν μπορεί να αντέξει όταν αυτή η δυναμική οργανωθεί συλλογικά, πολλαπλά, εναντίον κάθε πτυχής του, προς κόσμους και ζωές πέρα από Κεφάλαιο και Κράτος. *Το κείμενο αυτό είναι το πρώτο μέρος μιας μπροσούρας για την πανδημία και το υποκείμενο, επικεντρώνοντας στο ψυχικό-αισθαντικό κομμάτι, σε σχέση με τον νέο κοινωνικό πόλεμο και το Κράτος στη (μετα)πανδημική εποχή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου