Το ελληνικό κράτος είχε και θα έχει πολύ στρατό και αστυνομία-με ή χωρίς τη ΝΔ

την
To ελληνικό Κράτος βρίσκεται στις πρώτες θέσεις του καπιταλιστικού κόσμου όσον αφορά το βαθμό της αστυνομοποίησης και στρατιωτικοποίησης. Στην αναλογία αστυνομικοί ανά κάτοικο, η Ελλάδα βρισκόταν την περίοδο 2016-2018 στη 2η θέση μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε, πίσω από την Κύπρο [1], ενώ βρίσκεται λίγο πάνω ή λίγο κάτω από τη πρώτη 10άδα παγκοσμίως στους δείκτες στρατιωτικοποίησης [2]. Και όλα αυτά επί ΣΥΡΙΖΑ, πριν τα νέα γιγάντια αστυνομικά και στρατιωτικά προγράμματα επί Ν.Δ. Με τη Ν.Δ, η ελληνική αστική τάξη αποφάσισε πως η μνημονιακή και κοινωνική συναίνεση που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αρκούσε-χρειαζόταν μια νέα τακτική διακυβέρνησης, στη βάση των πολεμικών κεκτημένων που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ (βλ. τα κείμενα εδώ και εδώ). Έτσι με την ΝΔ κλιμακώθηκε το πρόγραμμα στρατιωτικοποίησης και αστυνομοποίησηςπου είχε διατηρήσει και αναπτύξει σε κάποιες επιμέρους πλευρές του, ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Όπως γράφαμε σε παλιότερο κείμενο: ''«Στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας παρουσιάστηκαν στα μέλη της επιτροπής τρεις εκδοχές εξοπλισμών, που κινούνται μεταξύ 16 και 63 δισ. ευρώ, συνολικές δαπάνες […] Η νέα δομή των Ενόπλων Δυνάμεων που θα ισχύσει για την περίοδο 2020-2034 εγκρίθηκε από την ελληνική Βουλή». 16 με 63 δις, την ώρα που υποβαθμίζονται μέρα με τη μέρα η δημόσια υγεία και παιδεία, ενώ οι μισθοί και τα εργατικά δικαιώματα για ακόμη μια φορά γκρεμίζονται μέσα στη «κρίση του κορωναϊού». «Είναι η ώρα να ενισχύσουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις ως παρακαταθήκη για την ασφάλεια της χώρας, αλλά και ως ύψιστη υποχρέωση στους Έλληνες που θα επωμιστούν το κόστος. Είναι το τίμημα της θέσης μας στον χάρτη» δήλωσε στη φετινή Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ο Μητσοτάκης. Η Πολεμική Αεροπορία αποκτά αμέσως μια μοίρα 18 μαχητικών αεροσκαφών Rafale με ταυτόχρονη αντικατάσταση των παλαιότερων Mirage. Το Πολεμικό Ναυτικό εκκινεί τη διαδικασία για την ένταξη στον στόλο του τεσσάρων νέων φρεγατών πολλαπλού ρόλου. Συνολικά ενισχύεται το οπλοστάσιο των τριών κλάδων. Αναδιαρθρώνεται η πολεμική βιομηχανία, με βασικούς άξονες τα ναυπηγεία Ελευσίνας και τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, την εισροή αμερικανικών κεφαλαίων και την ιδιωτικοποίηση της πολεμικής βιομηχανίας. Οι Ένοπλες Δυνάμεις ενισχύουν την ψηφιακή τους λειτουργία, αλλά και τη θωράκισή τους από κυβερνοεπιθέσεις υβριδικού τύπου. Επιπλέον, το ανθρώπινο δυναμικό των Ενόπλων Δυνάμεων ανανεώνεται με την πρόσληψη 15.000 ανδρών και γυναικών σε ορίζοντα πενταετίας. κεί που το κλασικό μοντέλο πολέμου ήθελε τις γυναίκες να μένουν πίσω να φροντίζουν για την αναπαραγωγή όταν οι άντρες πολεμούσαν, οι σημερινές πολεμικές μηχανές επιδιώκουν μέσα από τη στράτευση να εντάξουν τις γυναίκες και τις θηλυκότητες άμεσα στη γραμμή παραγωγής και πολέμου τους στη προσπάθεια να χτίσουν μια νέα εθνική ενότητα που θα ενσωματώνει αιτήματα των κινημάτων για συμπερίληψη της διαφορετικότητας στο κράτος και ίσα δικαιώματα. Τέλος, το ελληνικό κράτος απειλεί με στράτευση στα 18 και αύξηση της θητείας μέχρι τους 12 μήνες''. 

Για την αναδιάρθρωση της ελληνικής πολεμικής μηχανής και την αύξηση της θητείας, μπορεί να κατεβάσει κανείς τη μπροσούρα της διεθνιστικής κίνησης antiwar εδώ https://antiwarproject.blogspot.com/2021/03/blog-post_9.html

Όμως παρά τις τεράστιες επενδύσεις σε στρατό και αστυνομία, η κρατική καταστολή έχει ιστορικά όρια κοινωνικής νομιμοποίησης, όπως φαίνεται από τις ΗΠΑ μέχρι την Ελλάδα, πρόσφατα στα γεγονότα της Νέας Σμύρνης, όπου πολίτες-ισσες, κάτοικοι γειτονιάς, πολιτικοί χώροι, οπαδικό κίνημα απενεργοποίησαν και αχρήστευσαν την κρατική ικανότητα αποτελεσματικής χρήσης του κατασταλτικού μηχανισμού. Ξεκινώντας από τις διαδηλώσεις ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία, τις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δ.Κουφοντίνα (που θύμιζαν πολλές φορές ''πόλεμο σε αστικό περιβάλλον''), η απαξίωση της αστυνομικής καταστολής και το αντιμπατσικό μίσος που ήταν διάχυτο και αυξανόταν μέρα με τη μέρα, λόγω της υπέρμετρης χρήσης κατασταλτικών μέσων από την αστυνομία, ήρθε και συναντήθηκε με το κοινωνικό ζήτημα της απαγόρευσης κυκλοφορίας και των προστίμων, τη δυσφορία και την αγανάκτηση εργαζομένων, νέων, μικροαστών για την κρατική επιβολή της απαγόρευσης κυκλοφορίας και του lockdown. 

Το αποτέλεσμα ήταν τα γεγονότα της Ν. Σμύρνης, και ο συντονισμός πολλών διαφορετικών, αποκεντρωμένων διαδηλώσεων γειτονιάς ξεκινώντας από πλατείες, με χιλιάδες κόσμο σε πολλές περιοχές της Αθήνας. Τα τελευταία αυτά γεγονότα είναι η άλλη όψη μιας απελαύνουσας θωράκισης του κράτους με πολύ χαρακτηριστικές εκφράσεις: τις μορφές επιτήρησης-επέμβασης των δυνάμεων της τάξης σε πλατείες και πάρκα, που μοιάζουν όλο και περισσότερο με περιπολίες των "ειρηνευτικών δυνάμεων" του ελληνικού στρατού στα διάφορα πολεμικά μέτωπα του πλανήτη (π.χ. Αφγανιστάν, Κόσσοβο, Ιράκ, τώρα και στο Μάλι) ή τις πολλαπλές μαρτυρίες που αποκάλυψαν βασανισμούς διαδηλωτών από την αστυνομία στη ΓΑΔΑ. 

Όλα μαζί συνιστούν συμπτώματα μιας βαθιάς κοινωνικής διεργασίας  που εξελίσσεται παράλληλα στο ελληνικό κράτος και τον κοινωνικό σχηματισμό του. Απέναντι σε ένα νέο ρεύμα ανόδου του κοινωνικού πολέμου από την μεριά των καταπιεσμένων κι έναν επερχόμενο κύκλο συγκρούσεων σε όλο το κοινωνικό πεδίο, που τείνει να μετατραπεί σε "θέατρο επιχειρήσεων", εμφανίζεται η διαρκής αναδιάρθρωση της πολεμικής μηχανής του κράτους και συνδυάζεται με την συνολική αναδιάρθρωση του κράτους ως πολεμικής μηχανής. Αποτέλεσμα είναι η δημοσίευση της ''Λευκής Βίβλου'' της αστυνομίας, ως υπόσχεσης δημοκρατικής -και ταυτόχρονα πολεμικής- αυτο-μεταρρύθμισής της.  

https://www.protothema.gr/files/2021-03-18/18032021_leuki_vivlos.pdf 

Δεν υπάρχει καμιά "φασιστική" ή "ολοκληρωτική εκτροπή" του κράτους δικαίου σε Κράτος Άμυνας-Ασφάλειας. Υπάρχει μόνο η συγχώνευση των δύο λειτουργιών σε μία· μια σύνθεση, σαν άτυπη κήρυξη ενός κανονικοποιημένου και εσωτερικού πολέμου, στην οποία το κράτος δικαίου είναι μία μόνο στιγμή του επιχειρηματικού κράτους άμυνας/ασφάλειας. 

Γι' αυτό είναι προφανές ότι η λευκή  βίβλος της αστυνομίας είναι η συμπληρωματική συμπύκνωση της λευκής βίβλου των ενόπλων δυνάμεων, δηλαδή του στρατηγικού πολεμικού δόγματος του ελληνικού κράτους (2014). Οι ορισμοί, εξάλλου, είναι ίδιοι και κινούνται σε παράλληλα επίπεδα, ενοποιώντας παραπάνω το στρατό με την αστυνομία, το "λαό" με τον "εχθρό", τις ένοπλες επιχειρήσεις με την πολιτική προστασία, το εσωτερικό με το εξωτερικό, τον ορισμό των "ασύμμετρων απειλών" και των "υπαρξιακών κινδύνων". Τώρα η κυβέρνηση, εξειδικεύοντας τις στρατιωτικές κατευθύνσεις του 2014, που εκκινούσαν από τη προβληματική των συνόρων, στις απαιτήσεις "διαχείρισης των ροών πληθυσμού'' των μεγάλων αστικών κέντρων το 2021, υπόσχεται μια πιο ''φιλειρηνική'', ''συνεργατική'', ''ψηφιακή'', ''πράσινη'' αστυνομία, μια αστυνομία κατά τόπους και γειτονιές πιο ευαίσθητη στις ανάγκες και τις επιθυμίες των καταπιεσμένων. 

Την ίδια στιγμή, η ''Λευκή Βίβλος" γράφει πως πλέον η ασφάλεια είναι καθημερινή διαχείριση κρίσεων, όπως φάνηκε στα γεγονότα του Έβρου (πόλεμος κατά των μεταναστών) και στην πανδημία. Ο εκδημοκρατισμός και ο εκσυγχρονισμός, λοιπόν, της αστυνομίας είναι η άλλη όψη της κοινωνικοποίησης και της ειρηνικής προόδου του στρατού, τα πρώτα βήματα για την συμπερίληψη νέων κοινωνικών συμμαχιών στην καταστολή και τον πόλεμο που διεξάγουν από κοινού στους/τις καταπιεσμένους/ες, σε μια συνολική και πολύπλοκη στρατιωτική επιχείρηση "υβριδικού τύπου".Όμως, αυτή η φαινομενική οπισθοχώρηση του καπιταλιστικού Κράτους, αποτέλεσμα των κοινωνικών αγώνων, είναι και μια προσπάθεια κρατικής ανασύνταξής του, πριν τη νέα επίθεση. Είναι, ταυτόχρονα, η έμπρακτη επιβεβαίωση της αποτυχίας των προηγούμενων μηχανισμών καταστολής και ενσωμάτωσης και το σχέδιο για την επιθετική αναδιάρθρωσή τους. 

Ένα, όμως, είναι δεδομένο: όποιος εκδημοκρατισμός και αν συμβεί, η κρατική καταστολή, με έναν όλο και μεγαλύτερο στρατιωτικό και αστυνομικό μηχανισμό, θα είναι πάντοτε εχθρός των εργαζομένων και του πλήθους, όριο κάθε προσπάθειας ''κοινωνικοποίησης'' του Κράτους. Ζούμε περίοδο πολεμικής προετοιμασίας και πολεμικών επιχειρήσεων. Ζούμε όμως και μια περίοδο που οι καταπιεσμένοι/ες ξαναβγαίνουν μαζικά στους δρόμους σε όλο το πλανήτη και διεκδικούν τη ζωή τους. 

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ




Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου