«Θέλω η σημερινή μέρα να είναι μέρα γιορτής γιατί […]Για πρώτη φορά μετά την προσάρτηση των Δωδεκανήσων το 1947 η εθνική επικράτεια μεγεθύνεται περίπου κατά 10% […] Προχωράμε και σε σημαντική ενίσχυση του στρατού ξηράς. Συνολικά, μιλάμε για ένα πολύ φιλόδοξο μεγάλο πρόγραμμα 105 διαφορετικών πρωτοβουλιών, ύψους 11,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Δρομολογείται ακόμα η ενίσχυση του δυναμικού των Ενόπλων Δυνάμεων […] με πρόσληψη ακόμα 15.000 νέων επαγγελματιών στελεχών»Κυριάκος Μητσοτάκης στο κοινοβούλιο, 20/1/2021 Δεν θα μπορούσε το ελληνικό κράτος να γιορτάσει καλύτερα τα 200στά του γενέθλια, οδεύοντας προς την επέτειο της «κρίσης των Ιμίων».
Η πρόσφατη επέκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης του Ιονίου στα 12 ναυτικά μίλια ήταν η τελευταία κίνηση του ελληνικού κράτους στην σκακιέρα του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού, μαζί φυσικά με την πολυαναμενόμενη έγκριση της αγοράς δισεκατομμυρίων των Rafale (που μπορούν να φέρουν πυρηνικές κεφαλές). Ενός ανταγωνισμού που ολοένα και οξύνεται τόσο με την αντιπαράθεση και τους "κινδύνους για θερμά επεισόδια" όσο και με τη συνεργασία των δύο κρατών στην διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, σε συνεννόηση και με την ΕΕ. Μάλιστα, η παραπάνω δήλωση του πρωθυπουργού προκάλεσε κριτικές παρατηρήσεις από την αντιπολίτευση που αναρωτήθηκε -υπερψηφίζοντας πάντως την εν λόγω διάταξη- πώς γίνεται να μιλάει ένας αρχηγός κράτους για επέκταση της χώρας σε καιρό ειρήνης. Και εδώ μάλλον επανέρχεται το ζήτημα της αξιολόγησης των κριτηρίων του πολέμου.
Πάντως, είναι αλήθεια: η Ελλάδα «μεγαλώνει», γιατί διπλασιάζει τα θαλάσσια σύνορά της από τα 6 στα 12 μίλια-σε βάρος των διεθνών υδάτων, απειλώντας και πιέζοντας την Τουρκία. Η πανηγυρική δήλωση πως "η Ελλάδα μεγαλώνει" είχε ήδη δρομολογηθεί από το 2017, όταν ο αριστερός υπουργός εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς ανακοίνωνε την τμηματική επέκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια, πάντα με γνώμονα την ολοκληρωτική επέκταση και στο Αιγαίο-ο τότε υπ.Άμυνας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, Πάνος Καμμένος, δήλωνε και αυτός ότι «Η Ελλάδα μεγαλώνει». Η πρόσφατη εξοπλιστική αναβάθμιση του ελληνικού στρατού, παράλληλα με την αναβάθμιση της ολοένα και πιο στρατιωτικοποιημένης αστυνομίας ήρθε ταυτόχρονα με την προαναφερθείσα επέκταση των χωρικών υδάτων. Μια αναβάθμιση που φυσικά δεν μένει μόνο στα μαχητικά αεροσκάφη και τις φρεγάτες αλλά περιλαμβάνει και αγορές τεθωρακισμένων που θα ενισχύσουν στρατιωτικά τον Έβρο και τα νησιά. Αυτά τα οχήματα ειδικά κατασκευασμένα για "ειρηνευτικές αποστολές" είναι ένα μόνο παράδειγμα όλων αυτών των όπλων που συνδέουν το μεγάλο επίπεδο του διακρατικού πολέμου με το μοριακό επίπεδο του κοινωνικού πολέμου και της διαχείρισης πλήθους, αφού θα έχουν διπλό ρόλο ως οχήματα μεταφοράς αντιαρματικών πυραύλων αλλά και ως οχήματα περιπολίας και ταχείας αναγνώρισης στα σύνορα . Η κίνηση αυτή σε συνδυασμό με το γεγονός πως οι πιο άμεσες εξοπλιστικές αγορές υπό την έννοια του κατεπείγοντος ήταν τα ηχητικά συστήματα αποτροπής για τους πρόσφυγες στον Έβρο, δείχνει την πραγματική ουσία και την ενότητα της πολεμικής προετοιμασίας του ελληνικού κράτους.
Αύξηση στρατιωτικής θητείας, εθνική ομογενοποίηση απέναντι σε εσωτερικούς κι εξωτερικούς εχθρούς, διπλωματία των εξοπλισμών μαζί με προβολή ισχύος για περικύκλωση της Τουρκίας, μέσω και του άξονα Ελλάδας-ΗΠΑ-Γαλλίας-Ισραήλ-Κύπρου-Αιγύπτου. Αν παρατηρηθούν μάλιστα και οι στρατηγικές συνεργασίες του ελληνικού κράτους με κράτη της Μέσης Ανατολής φαίνεται πως βασικός στόχος είναι η στρατιωτικοποίηση του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού με σκοπό την επέκταση της γεωπολιτικής σφαίρας του ελληνικού κράτους και την επιθετική υποταγή του πληθυσμού στους εθνικούς στόχους. Κοινώς, το μεγάλωμα της Ελλάδας ως δυναμική σχέση αναβάθμισης της κρατικής φαρέτρας μέσων καταστολής του πληθυσμού, εντός και εκτός συνόρων. Η τουρκοφαγική εθνικιστική -κυβερνητική ή αντιπολιτευτική- ρητορεία (στην οποία συμμετέχουν όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, από τη Ν.Δ μέχρι το ΚΚΕ), και ο εξοπλιστικός πυρετός είναι απλά η άλλη όψη του νομίσματος του πολέμου κατά των μεταναστών, ο οποίος συμβαίνει κάθε μέρα και με τη σειρά του είναι μια γενική πρόβα πολέμου εναντίον των εσωτερικών πληθυσμών με πρώτο πείραμα το προλεταριάτο που είναι εύκολο να απομονωθεί ως εθνικά ξένο. Επομένως, ο "εσωτερικός πόλεμος", συμπεριλαμβανομένου και του «πολέμου ενάντια στον αόρατο εχθρό-Covid-19», δεν είναι παρά η κανονικοποιημένη εκδοχή της γενικής έννοιας του πολέμου, που έχει ενσωματωθεί στη συνείδηση ενός συνένοχου εθνικού κορμού και με αυτή ακριβώς την έννοια οι πόλεμοι του ελληνικού κράτους συμβαίνουν ήδη και δεν είναι σχήμα λόγου ούτε καν προς την κλασσική έννοια του πολέμου που συνήθως χρησιμοποιείται. Είναι η ενότητα της πολεμικής προετοιμασίας, της κατασταλτικής δράσης της πολιτικής προστασίας, των αποστολών "εκτός συνόρων" και των ασκήσεων του ΝΑΤΟ-Ευρωστρατού και φυσικά των καθημερινών αποστολών στα σύνορα, όπου μισθοφόροι και κληρωτοί στρατιώτες κυνηγούν μετανάστες, με εντολή των μονάδων τους και των επιτελείων, αναδιαμορφώνοντας την ίδια την αποστολή των φαντάρων.
Η συνεργασία Ελλάδας-Τουρκίας στον πόλεμο κατά των μεταναστών δεν ανακόπηκε από την πανδημία, ούτε φυσικά από τη κρίση των ελληνοτουρκικών σχέσεων στον Έβρο πριν μερικούς μήνες. Είναι άλλωστε θεμελιωμένη σε διεθνείς συμφωνίες και πολεμικές αναγκαιότητες. Πριν δύο περίπου βδομάδες, ανακοινώθηκε πως το ελληνικό Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου υπέβαλλε πρόταση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Frontex και την Ευρωπαϊκή Συνοριοφυλακή, για την άμεση επιστροφή 1450 μεταναστών/στριών που δεν δικαιούνται διεθνούς προστασίας, βάσει της συμφωνίας Ελλάδας-Τουρκίας. Όσο και αν εργαλειοποιούν τους μετανάστες και τις μετανάστριες ως διαπραγματευτικό χαρτί στις σχέσεις τους, Ελλάδα-Ε.Ε-Τουρκία έχουν βάψει τις σημαίες τους με αίμα στο χώρο της ΝΑ Μεσογείου, με τη μεταξύ τους συμφωνία ''διαχείρισης του μεταναστευτικού''. Όμως η συνεργασία, παρά τον ανταγωνισμό Ελλάδας-Τουρκίας είναι πολύ βαθύτερη από τη διαχείριση των «μεταναστευτικών ροών». Δύο ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, στο νευραλγικό χώρο της ΝΑ Μεσογείου δεν μπορούν παρά να διαχειρίζονται, επιπλέον, τον εργατικό πληθυσμό με πόλεμο και υποτίμηση, καταστολή και έλεγχο, εκφασισμό και από τις δύο μεριές του Αιγαίου, δεν μπορούν παρά να διαχειρίζονται τις ροές ενέργειας με άμυνα/ασφάλεια και συνεργασία απέναντι στους «παράγοντες αστάθειας». Χαρακτηριστική η συνεργασία τους στον αγωγό TAP-TANAP, που θα μεταφέρει μέσω της Τουρκίας, διασχίζοντας Ελλάδα και Αλβανία, αρχικά 10 δισ. m3 φυσικού αερίου ετησίως και, με την αύξηση της δυναμικότητάς του, 20. Έτσι η Ελλάδα καταφέρνει να μεγαλώνει προς κάθε πιθανή κατεύθυνση. Στη θάλασσα, στο Βορρά με τη συμφωνία των Πρεσπών, πάλι με πρωτοβουλία του Κοτζιά και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, προς την Ανατολή ως επικουρική ειρηνευτική δύναμη, προς την Αφρική από όπου ο ελληνικός στρατός μας ευχήθηκε τελετουργικά για το νέο έτος, και φυσικά προς το εσωτερικό της, όπου κάθε παραφωνία θα διορθώνεται με διαχωρισμό των εσωτερικών πληθυσμών μέσω στρατοπέδων συγκέντρωσης ή υποτίμησης της εργασίας, δημιουργώντας «ειδικές οικονομικές ζώνες» (και κατ’ επέκταση διαφορετικούς κοινωνικούς χώρους) για μετανάστ(ρι)ες-και ύστερα για όλους/ες εμάς. Έτσι ή αλλιώς, η Ελλάδα μεγαλώνει στην βάση της γεωπολιτικής επένδυσης σε έναν διαρκή και γενικευμένο πόλεμο. Τα θερμά επεισόδια αυτού του πολέμου είναι μόνο πιθανές στιγμές του. Αυτός ο πόλεμος συμβαίνει ήδη.
Η Ελλάδα μεγαλώνει και διεκδικεί ακόμη περισσότερο ζωτικό χώρο από τις ζωές των καταπιεσμένων.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ(antipolemiki.kinisi@gmail.com)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου