Γύρω στα 100 άτομα διαδηλώνουν τώρα στην Τούμπα της Θεσσαλονίκης σε αλληλεγγύη στις μετανάστριες και τους μετανάστες /
100 protesting now in the streets of Thessaloniki in solidarity with Migrants
Το λινκ της απογευματινής εκδήλωσης:
Nα σταματησουμε τα pushbacks, τις απαγωγες και τις απελασεις μεταναστων
χαρτια,στεγαση, προσβαση στην περιθαλψη για ολους τους μεταναστες
Να σταθούμε δίπλα στις πιο αποκλεισμένες αυτού του κόσμου
Εναντια στην κρατικη διαχειριση του covid, να ζησουμε μαζι με
τις μεταναστριες στις γειτονιες μας
Το κείμενο του stop war on migrants:
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
σε ένα κόσμο που όλο και λιγότερες χωράνε
Παρότι η ελληνική κοινωνία γίνεται όλο και πιο πολυεθνική (όπως όλες οι ευρωπαϊκές και δυτικές), ο πόλεμος κατά των μεταναστριών είναι ίσως ο μοναδικός πόλεμος τον οποίο ανέχτηκε με κυνισμό ή απάθεια μεγάλο τμήμα της κοινωνίας μας, ο μοναδικός πόλεμος στον οποίο ένα μικρότερο κομμάτι συναίνεσε και έσπευσε να γίνει “προστάτης των συνόρων” παίρνοντας το “νόμο στα χέρια του” πλάι σε (παρα)στρατιωτικό σύμπλεγμα συνοριοφυλάκων, στρατού, αστυνομίας.
Ίσως φαινόταν μακρινό να στοιβάζεσαι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης-camps σε άθλιες συνθήκες ζωής.
Ίσως φαινόταν μακρινό να μην έχεις την στοιχειώδη ποιοτική πρόσβαση στο σύστημα υγείας και παιδείας, να μην έχεις ΑΜΚΑ, ή η περίθαλψή σου να θεωρείται “κοστοβόρα”.
Ίσως φαινόταν μακρινό η στοιχειώδης (φιλελεύθερη) ελευθερία μετακίνησης να καταστέλλεται επιτηρούμενη από την αστυνομία .
Ίσως φαινόταν μακρινό η διαχείριση της ζωής σου να παραδίδεται επίσημα στο στρατό και τους μηχανισμούς του.
Ίσως φαινόταν μακρινό να δουλεύεις σχεδόν αποκλειστικά μαύρα χωρίς καμία επίσημη συνδικαλιστική στήριξη.
Ίσως φαινόταν μακρινό να στοχοποιείσαι ως “υγειονομική βόμβα” ή κίνδυνος για τη δημόσια και εθνική ασφάλεια ή λόγος για κήρυξη μιας “έκτακτης ανάγκης”.
Ίσως φαινόταν λογικό, να επαναπαύεσαι στα προνόμια που κατέχεις απέναντι σε ένα τεράστιο πληθυσμό αποκλεισμένων.
Ίσως φαινόταν λογικό, να πιστεύεις ότι οι αγώνες των μεταναστ(ρι)ών για ζωή και αξιοπρέπεια είναι κάτι μακρινό που δεν αφορά ιδιαίτερα τον ντόπιο πληθυσμό.
Όμως, η κρατική διαχείριση ενάντια στους μετανάστες δεν είναι παρά ένα crash τεστ των κυβερνήσεων και των κρατών για το πως διαχειρίζονται όλους όσους περισσεύουν και δεν μπορούν να αποφέρουν άμεσα κέρδος. Η πανδημία COVID-19 επιτάχυνε την εξάπλωση των πολιτικών αυτών σε ακόμα μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού.
Πόσο μακρινό φαίνεται πια να αποκλείεσαι από το σύστημα υγείας; Πόσο μακρινό φαίνεται να μην έχεις πρόσβαση στη στοιχειώδη ποιοτική περίθαλψη;
Πόσο μακρινή φαίνεται πια η στρατιωτική διαχείριση μιας κρίσης, όταν οι Ειδικές Δυνάμεις αναλαμβάνουν ρόλο “κατά της πανδημίας” στη Δυτική Αττική;
Πόσο μακρινή φαίνεται πια η δημιουργία “υγειονομικών βομβών” επικίνδυνων για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια, όταν όλοι οι αγώνες για δημόσια υγεία και όχι μόνο στοχοποιούνται ως τέτοιοι;
Πόσο μακρινή φαίνεται η απεμπόληση της στοιχειώδης (φιλελεύθερης) ελευθερίας της μετακίνησης όταν τα 300άρια που κόβει η αστυνομία τα πληρώνουμε από τους μισθούς μας;
Πόσο μακρινή φαίνεται η μαύρη εργασία, τώρα που το καθεστώς της επισφάλειας και της τηλεργασίας γενικεύεται και γίνεται το κυρίαρχο παράδειγμα;
Παρά τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα σε ντόπιους και μετανάστες, πολλά από τα προβλήματα τους είναι κοινά. Με την πανδημία COVID-19 και την κρατική διαχείρισή της η παραγωγή ανθρώπων που βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής θα πολλαπλασιάζεται. Όσο δε σταματούμε τη βάρβαρη επίθεση στους μετανάστες, τόσο συναινούμε στη γενίκευση της κόλασης για όλους τους πλεονάζοντες πληθυσμούς.
Με πανδημία ή χωρίς, ντόπιοι και μετανάστες, με διαφορετικούς όρους και τρόπους, δίνουν αγώνες για ποιοτική και αξιοπρεπή ζωή. Όσο οι κοινωνίες μας γίνονται συνεχώς περισσότερο πολυεθνικές, τόσο περισσότερο η χειραφέτησή μας θα είναι άμεσα ανάλογη του βαθμού σύνδεσης των αγώνων ντόπιων και μεταναστών.
Γι' αυτό και όχι μόνο...
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ, ενάντια στους κοινωνικούς αποκλεισμούς, ενάντια στο ρατσισμό, για ποιοτική, καθολική, δωρεάν υγεία, στέγαση, για ίσα εργασιακά δικαιώματα, για ζωή και ελευθερία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου